Κατέρρευσε το αφήγημα περί «ασφαλούς τρίτης χώρας» – Η Δικαιοσύνη υπερασπίστηκε τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου
Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ακυρώνεται η Κοινή Υπουργική Απόφαση που χαρακτήριζε την Τουρκία ως «ασφαλή τρίτη χώρα» για πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο από πέντε χώρες (Συρία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπανγκλαντές και Σομαλία), συνιστά μία κρίσιμη καμπή στη διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος της χώρας μας.
Η απόφαση αυτή δεν αποτελεί απλώς μία νομική εξέλιξη, αλλά μία σαφή θεσμική απάντηση απέναντι σε πολιτικές που επιχείρησαν να παρακάμψουν ουσιώδεις διατάξεις του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου για την προστασία των προσφύγων.
Με λίγα λόγια, το ΣτΕ υπενθυμίζει πως δεν αρκεί μία πολιτική ερμηνεία της έννοιας της «ασφαλούς χώρας», όταν τα πραγματικά δεδομένα στο έδαφος της Τουρκίας διαψεύδουν την ύπαρξη συνθηκών προστασίας που να συνάδουν με τις διεθνείς υποχρεώσεις.
Η απόφαση φωτίζει με έμφαση το γεγονός πως η Τουρκία δεν τηρεί τις βασικές εγγυήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων. Οι μαρτυρίες επαναπροωθήσεων, οι περιορισμοί στην ελευθερία μετακίνησης, καθώς και οι ανεπαρκείς διαδικασίες ασύλου, καθιστούν τον χαρακτηρισμό της χώρας αυτής ως «ασφαλούς» τουλάχιστον προβληματικό. Κάθε νομική ρύθμιση που εδράζεται σε αυτόν τον χαρακτηρισμό είναι εκτεθειμένη στη θεσμική και ανθρωπιστική κριτική.
Η ακύρωση της απόφασης επιβεβαιώνει ότι η προσέγγιση του μεταναστευτικού οφείλει να είναι σύννομη, θεσμικά κατοχυρωμένη και συμβατή με τις αξίες του ανθρωπισμού.
Ως πρώην Διευθυντής Λιμενικής Αστυνομίας και Λιμενικής Πολιτικής και Δικαστικός Πραγματογνώμονας στις ναυτιλιακές επιστήμες, γνωρίζω καλά το βάρος που σηκώνουν οι Αρχές πρώτης γραμμής – κυρίως το Λιμενικό Σώμα. Όμως, η αποτελεσματικότητα δεν μπορεί να βασίζεται σε νομικά τεχνάσματα ή αυθαίρετους χαρακτηρισμούς. Οφείλει να στηρίζεται σε πλαίσιο ευθύνης, δικαιοσύνης και διεθνούς συνεργασίας.
Είναι καιρός να απομακρυνθούμε από τη λογική της αποτροπής που βασίζεται σε σαθρά θεμέλια. Η Ελλάδα οφείλει να ηγηθεί μιας ευρωπαϊκής πρότασης που θα στηρίζεται στον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, χωρίς να θυσιάζει την εθνική της ασφάλεια. Αυτό, άλλωστε, είναι το μέτρο του πραγματικού κύρους ενός ευνομούμενου κράτους.
Η απόφαση του ΣτΕ είναι υπενθύμιση και προειδοποίηση: Η ασφάλεια δεν χτίζεται πάνω στην αυθαιρεσία. Χτίζεται πάνω στον νόμο.
Τελικό Σημαινόμενο: Όταν η Δικαιοσύνη μιλά, σωπαίνουν οι κατασκευασμένες “αλήθειες”. Κανένα κρατικό αφήγημα, όσο καλοσχεδιασμένο και αν είναι, δεν μπορεί να σταθεί πάνω στα συντρίμμια του Διεθνούς Δικαίου. Η Ελλάδα έχει ιστορικό χρέος να είναι θεματοφύλακας του Ανθρώπου – όχι συνένοχος στην καταστρατήγηση της ελευθερίας του.
Διαβάστε επίσης:
Castor Maritime (Πέτρος Παναγιωτίδης): Πούλησε δύο πλοία για 28 εκατ. δολάρια
Προτάσεις ECSA και Sea Europe για την ένταξη της ναυτιλίας στην «πράσινη» ατζέντα της ΕΕ
Content Original Link:
" target="_blank">